Książka, której profesor nie skończył, dziś trafiają do nas jej fragmenty:
„Inny wzywa najpierw do pojednania. Fundamentem pojednania jest wzajemne uznanie, ktore może mieć charakter estetyczny, etyczny, religijny. (…) Dalszym warunkiem pojednania jest porozumienie. Aby się porozumieć, trzeba się zrozumieć. Z kolei, aby się zrozumieć, trzeba uzyskać odpowiedni „materiał porozumienia”. Materiał przychodzi wraz z doświadczeniem. (…)
Wyzwanie zawiera najpierw pewną negację: wzywa, abym stał się innym dla siebie samego. Jeśli pozostanę taki-sam, nie będę rozumiał i nie pojednam się. Moje oczy, ktore patrzą, a nie dostrzegają, muszą się stać innymi oczami, podobnie moje uszy, mój rozum.” – ks. Józef Tischner.
Z posłowia Dobrosława Kota:
„W świecie, w którym ludziom – nawet podobnym do siebie, należącym do jednej wspólnoty, ukształtowanym przez tę samą tradycję – coraz trudniej się spotkać. Tischnerowska refleksja o spotkaniu nabiera wyjątkowego znaczenia. Tym bardziej, kiedy spojrzymy szerzej, na punkty zapalne w różnych miejsach naszegoi globu, warto posłuchać głosu myśliciela, któremu chodziło przede wszystkim o to, by „zrozumieć człowieka i jego dramat.”
Wydawnictwo Znak, Kraków 2017